Projekt na całą Drogę do Wolności opiera się o ideę dwóch placów, Placu Solidarności („suchego”) i Placu Wisły („wodnego”), połączonych Drogą do Wolności z Salą BHP jako „punktem równowagi” pomiędzy nimi. Jest to idea swoista dla miejsca – Młodego Miasta, ale nawiązuje do konstrukcji urbanistycznej osi Głównego Miasta: Targu Węglowego i otwartego otoczenia wokół Katowni, drogi – ulicy Długiej i placu przylegającego do rzeki Motławy w postaci Długiego Targu , z „punktem równowagi” kompozycyjnej, funkcjonalnej, kulturowej w postaci ratusza, oraz obramowania całości układu bramami.
Z drugiej strony, dzięki projektowanemu ciągowi bulwarów pieszych nad Motławą i Wisłą, ma opasywać środek miasta i wiązać go aktywnie z wodą. Tego rodzaju asocjacja, w miarę swobodna, lecz zauważalna, harmonizuje przestrzeń miejską w skali makro i sprzyja integrowaniu historycznych dzielnic, dotąd słabo wewnętrznie powiązanych.
Sprzyja to też usprawnianiu i uczytelnianiu miasta oraz dodaje mu urody.
Zakres ingerencji projektowej oparto na zasadzie nie czynienia działań drastycznych i agresywnie ingerujących w otoczenie, a przeciwnie – na odszukiwaniu fenomenu, „kodu” miejsca, wydobywaniu go i nieinwazyjnego budowania przestrzeni, jej funkcji, treści i znaczeń, oraz pozostawienia jak największej przestrzeni fizycznej i emocjonalnej, do swobodnego, zmiennego i subiektywnego kształtowania przez użytkownika w duchu swobody i wolności. A w rozumieniu technicznym – łatwo adaptowalnego do tak różnorodnych celów, dającego możliwość umieszczania różnorodnych obiektów w niemal dowolnie wybranych miejscach Drogi.
