Cmentarz Żołnierzy na Westerplatte
Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku
Główną inspiracją dla projektu architektonicznego Cmentarza Żołnierzy na Westerplatte jest dokonane, w trakcie badań archeologicznych, znaczące odkrycie. W wyniku przeprowadzonych na szeroką skalę prac wykopaliskowych, odkryto w ziemi szczątki polskich obrońców Wojskowej Składnicy Tranzytowej, którzy we wrześniu 1939 roku walczyli na półwyspie Westerplatte. Badacze odsłonili dziewięć szkieletów ludzkich, a także kilkaset fragmentów ludzkich kości. Zaproponowana ortogonalna kompozycja planu całego założenia nawiązuje do metody prowadzonych prac archeologicznych, w trakcie których teren pokryto geometryczną siatką. Ortogonalna siatka ulega deformacji w miejscu odkrytej, anonimowej mogiły. Zniekształca się także radykalnie ucięta w tym miejscu ziemia. Deformacja zachodzi zarówno w płaszczyźnie poziomej (planie), jak i pionowej, w postaci obniżenia terenu. Sam dół, jako świadek historii, ma zostać wyeksponowany poprzez zabiegi architektoniczne i rzeźbiarskie. Zróżnicowanie poziomów między dołem a cmentarzem i połączenie tych stref zielonymi tarasami ma być symbolem zasłużonego wyniesienia polskich bohaterów i przywrócenia godności ich pochówku.
