Centrum Sportów Wodnych i Lodowych nad jeziorem Ukiel w Olsztynie to ośrodek żeglarski i jednocześnie jedna z najciekawszych marin w Polsce. Nowoczesna architektura nad jeziorem Ukiel zbiera świetne recenzje w środowisku żeglarskim jak i wśród mieszkańców Olsztyna i turystów. Budynki: marina oraz hangar są wkomponowane w otaczający krajobraz . Architektoniczne założenie realizuje ideę jak najmniejszej ingerencji w naturalne ukształtowanie zalesionego wzgórza oraz wyeksponowania otwarć widokowych na jezioro Ukiel i panoramę Olsztyna. Obiekty stały się wręcz częścią naturalnego krajobrazu. Indywidualnie zaprojektowano, widoczną od strony głównego wjazdu, piątą elewację budynku – zielony dach z roślinnością, głazami, tarasami i punktami widokowymi. W architekturze obiektów widać nienachalne nawiązania do form marynistycznych. Dynamiczne, pochylone, jasne ściany budynków przywodzą na myśl skojarzenia z fragmentami kadłubów jachtów. Architektoniczne formy bardzo dobrze komponują się z otaczającą zielenią. Odnosi się wrażenie jakby naturalny sosnowy las wręcz wyrósł na zielonym dachu mariny.
Budynek mariny z lotu ptaka
W ramach zagospodarowania terenu wokół przystani wodnej zrealizowano ciągi piesze , ścieżki rowerowe oraz place rekreacyjne. Układ ścieżek jest ściśle zintegrowany z budynkami, na dachach których zaprojektowano drewniane tarasy z widokiem na panoramę Olsztyna. Nawierzchnię ścieżek stanowią płyty z betonu architektonicznego w jasnych odcieniach szarości swobodnie ułożonych na zielonej trawie. Ten oryginalny zabieg podkreśla integrację architektury i natury. Użycie betonu architektonicznego w elementach małej architektury jest charakterystyczne dla całego założenia – również w budynkach przewidziano realizację detali architektonicznych w tym materiale.
Pomiędzy budynkiem mariny oraz hangaru znalazło się miejsce dla amfiteatru z miejscami do siedzenia, głównymi schodami oraz zielenią. Wielopoziomowy plac stanowi główne wejście na teren mariny. Przed amfiteatrem zaprojektowano rozległy drewniany taras , który może pełnić funkcję sceny. Do wykończenia nawierzchni oraz małej architektury użyto desek z drewna egzotycznego i betonu architektonicznego wkomponowanych w zieleń.
Charakterystycznym elementem zagospodarowania terenu stały się ogromne kamienie, które „rozrzucono” na całym terenie mariny. Zabieg ten to nawiązanie do charakterystycznego elementu krajobrazu Warmii i Mazur – głazów narzutowych, które na przestrzeni lat inspirowały swą imponującą skalą, formą i kompozycją. Kamienie stały się ważnym, pełniącym różnorodną funkcję składnikiem całego założenia. Oprócz symbolicznego nawiązania do archetypu krajobrazu warmińskiego, pola kamieni stanowią także naturalną barierę przed niekontrolowanym wejściem w niepożądane strefy całego założenia .
Projekt mariny, przystani wodnej wraz z innymi obiektami nad jeziorem Ukiel w Olsztynie zdobył wiele prestiżowych nagród architektonicznych: nagrodę Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP za wybitne dzieło architektoniczne ( najlepsza przestrzeń publiczna ), nagrodę Eurobuild , nagrodę Kryształowa Cegła oraz wiele innych. Projekt architektoniczny zagospodarowania brzegów jeziora Ukiel został nominowany do nagrody Mies Van der Rohe oraz do nagrody Polityki. W ostatnich dniach autorów projektów w Olsztynie uhonorowano, przyznawanym co 4 lata, Srebrnym Wawrzynem Olimpijskim.
