Waterfront Gdańsk

Projekt estetyzacji gdańskiego waterfront ‘ u nie będzie kompletny bez realizacji kręgosłupa całego założenia w postaci przestrzeni publicznej Drogi do Wolności na terenach Młodego Miasta.

Niestety błędy planistyczne w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

Młodego Miasta powodują brak możliwości pełnego wykorzystania ogromnego potencjału jaki kryje się w unikalnej przestrzeni terenów postoczniowych.

DROGA DO WOLNOŚCI

Konkurs obejmujący Drogę do Wolności w Gdańsku był konkursem architektonicznym; tym niemniej w swoich przesłankach jak i skutkach dotykał wszystkich aspektów miejsca, zarówno materialnych jak i niematerialnych. A także wychodził daleko poza ścisłe granice Drogi do Wolności. Droga tworzy oś kompozycji i komunikacji pieszej Młodego Miasta, zapewnia dostępność łącząc miasto z rzeką, ma walor publiczny, przez co bardzo silnie współtworzy całe Młode Miasto, będące niezwykle specyficznym, unikalnym i przez swoje cechy ważkim miejscem dla całego Gdańska.

Drodze przypisana jest idea wolności, która powinna zostać wyrażona poprzez zasadę, program, narrację, w języku architektury, kultury, sztuki i na wiele innych sposobów, ale także poprzez słuchanie i milczenie, pozwalając każdemu mówić swoim osobistym językiem i zgodnie z zasadą niepodzielnej wolności pójść własną drogą.

Ukształtowanie Drogi do Wolności w dużej mierze zdecyduje o powodzeniu i sukcesie samego Młodego Miasta, ale i także znacząco wpłynie na cały Gdańsk i jego waterfront.

Dlatego też, w przekonaniu autorów, niezbędne jest rozległe spojrzenie na Drogę do Wolności, by poszukać rozwiązania w możliwie najlepszy sposób odpowiadającego na złożone uwarunkowania i równocześnie wykorzystujące potencjał miejsca. Pamiętając przy tym, że o powodzeniu tej przestrzeni publicznej zdecyduje nie tyle wynik konkursu, ale przyszły użytkownik Drogi do Wolności i Młodego Miasta.

Fragmenty opisu do pracy konkursowej (autor: Restudio , zespół autorski: Wojciech Helman, Maciej Jacaszek, Roland Kwaśny, Piotr Karaś, Zuzanna Szmidt) :

Najważniejsze zdiagnozowane problemy związane z Drogą do Wolności

1. Wyabstrahowanie Drogi do Wolności z otoczenia Młodego Miasta. Droga do Wolności w niewielkim tylko stopniu ma kontakt z wnętrzem urbanistycznym Młodego Miasta – jest oddzielona od cennej, autentycznej struktury Stoczni Cesarskiej i Drewnicy.
2. Silne skonfliktowanie Drogi do Wolności z drogą samochodową: Przecięcie Drogi do Wolności w połowie wysiloną trasą drogową ul. Nowej Wałowej (docelowo 2 jezdnie po 2 pasy ruchu oraz dodatkowo z pasy skrętne), 2 x tor tramwajowy, ścieżki rowerowe i chodniki poprzeczne wobec DW. Przestrzeń DW jest w ten sposób nieciągła, a skrzyżowanie z trasą drogową niebezpieczne. W bezpośrednim sąsiedztwie jest duże skrzyżowanie z ul. Nowomiejską-Drewnicą.
3. Droga do Wolności jest złamana kompozycyjnie, a oś widokowa z Placu Solidarności w głąb DW nie naprowadza na żaden istotny, uzasadniający się element kompozycyjny. Przeciwnie – podkreśla intruzywną trasę samochodową i abstrahuje, ukrywa związki z ważnymi, historycznymi obiektami d. Stoczni. Nie ma jednej, naturalnej i czystej osi widokowej wiążącej Młode Miasto Drogą do Wolności, od Placu Solodarności po Martwą Wisłę i dalej – po Wyspę Ostów i morze. Droga do Wolności jest rozcięta na 2 obce sobie części, a skrzyżowanie z Nową Wałową, jednopłaszczyznowe, stanowi poważną barierę dostępu w głąb Stoczni / Młodego Miasta i burzy integralność DW.
4. Sala BHP jest schowana w niszy architektonicznej Drogi Do Wolności, zamknięta wysokimi ścianami nowej zabudowy ponad gabarytowego centrum handlowego, i wysiloną trasą drogową Nowej Wałowej; z niewielkim tylko kontaktem z DW, wzdłuż krótkiej, zachodniej elewacji. Wszystko w miejscu bardzo intensywnego, wielokierunkowego transportu drogowego, zjazdu do parkingów centrum handlowego, a więc w miejscu o odmiennych funkcjach i nie honorujących wyjątkowego obiektu będącego zabytkiem.
5. Obydwa zakończenia DW w przestrzeniu Młodego Miasta, zarówno południowe, w postaci Placu Solidarności, jak i północne – w postaci wyjścia nad Wisłę, są niedookreślone, niezdefiniowane w ważnych obszarach. Plac Solidarności jest silnie zdefiniowany w sferze kulturowej, jednak brak mu wyraźnej definicji urbanistycznej, nie ma określonych elewacji, nie tworzy jednoznacznego wnętrza urbanistycznego, dojście do niego jest nieoptymalne, potencjalnie niebezpieczne, skraj Placu jest zakłócony wysiloną trasą drogową z rozległym skrzyżowaniem i tramwajem w środku i jednym z największych obciążeń ruchem w Gdańsku. Zakończenie DW nad Martwą Wisłą nie jest wykształcone, urbanistycznie „rozpływa się” na nabrzeżu.
6. W przestrzeni Placu stoją 2 wieżowce mieszkalne, z czego jeden stoi ewidentnie wewnątrz przestrzeni scenicznej Placu, stanowiąc duży problem funkcyjny, kompozycyjny i koncepcyjny.

Przyjęte ścisłe granice opracowania konkursowego nie pozwalają na pełne odniesienie się do zdiagnozowanych, poważnych problemów związanych z Drogą do Wolności. Koncepcja projektowa stara się wyjść naprzeciw koniecznością, jednak poza obszarem ściśle projektowym, może mieć jedynie charakter dyspozycji i postulatów.

NOWOCZESNA / AUTENTYCZNA PRZESTRZEŃ MIEJSKA

Droga do Wolności – nowa , miejska przestrzeń publiczna symbolicznie przywraca łączność pomiędzy wodą a miastem. Na przestrzeni lat Gdańsk, podobnie jak inne polskie miasta, odwrócił się plecami do rzeki. Budowa Drogi i połączenie jej z systemem nadrzecznych bulwarów i placów, przystaniami wodnymi i marinami ma szansę stać się nowym symbolem Gdańska . Nowoczesna architektura gdańskiego waterfront ‘ u , umiejętnie wkomponowana w zrewitalizowane hale przemysłowe, będzie budować wizerunek twórczego i innowacyjnego europejskiego miasta , które warto odwiedzić i w którym warto mieszkać. Ważnym kryterium dobrej przestrzeni miejskiej jest kryterium autentyczności. Dlatego tak ważna jest w pierwszej kolejności ochrona historycznych hal przemysłowych , a poźniej ich rewitalizacja i adaptacja do nowej funkcji ( lofty , budynki użyteczności publicznej ). Niezwykle istotne jest również wyeksponowanie artefaktów stoczniowych, które dziś w zastraszającym tempie znikają z krajobrazu miejskiego na terenach Młodego Miasta. To właśnie unikatowe urządzenia przemysłu stoczniowego, pieczołowicie odrestaurowane będą miały decydujący wpływ na powodzenie projektu Młodego Miasta.