Współpraca z architektem w zakresie projektowania marin i przystani wodnych – zasady współpracy i korzyści dla inwestora

Projektowanie bezpiecznej i funkcjonalnej przystani wodnej to spore wyzwanie. Taka inwestycja stanowi ingerencję w naturalne środowisko, dlatego powinna być przeprowadzona w pełnej harmonii z lokalnym ekosystemem. Wybierając współpracę z doświadczonymi architektami, zyskasz pewność, że Twój projekt sprosta oczekiwaniom Inwestora, a jednocześnie nie wpłynie negatywnie na warunki przyrodnicze i krajobrazowe. Sprawdź, na jakie jeszcze korzyści możesz liczyć w ramach usług oferowanych przez RESTUDIO.

Projektowanie marin portowych to otwarcie na nowe możliwości

Stworzenie nowoczesnej mariny portowej wymaga rozległej wiedzy z zakresu urbanistyki, architektury oraz funkcjonowania portów – zarówno morskich, jak i śródlądowych. Zadaniem architekta jest w tym przypadku zaprojektowanie ergonomicznej i przyjaznej dla użytkowników przestrzeni, która pozwoli w pełnym zakresie wykorzystać potencjał danego miejsca.

W RESTUDIO pracują doświadczeni eksperci, którzy doskonale orientują się w najnowszych trendach architektonicznych. Dzięki temu jesteśmy w stanie zaproponować Ci projekt mariny w niczym nieodbiegający od światowych standardów. Na koncie mamy wiele projektów zrealizowanych z sukcesem i rozmachem. Część z nich otrzymała nagrody w prestiżowych konkursach.

Nasza pracownia specjalizuje się w projektowaniu przystani wodnych dostosowanych do potrzeb inwestorów. Sami jesteśmy żeglarzami i z własnego doświadczenia wiemy jak ważna jest funkcjonalność portu. Za każdym razem dokładamy wszelkich starań, aby w naszym projekcie jak najlepiej połączyć wiele, często odmiennych punktów widzenia na dobrze działającą przystań jachtową. Te indywidualne projekty bynajmniej nie powstają w oderwaniu od lokalnej infrastruktury i oczekiwań mieszkańców. Wręcz przeciwnie – w swojej pracy największy nacisk kładziemy na równowagę, ład, umiar i harmonię między środowiskiem naturalnym a głównymi traktami komunikacyjnymi i oczekiwaniami społecznymi. Chcemy, aby nowopowstałe przystanie integrowały turystów, żeglarzy, przedsiębiorców i mieszkańców oraz uwrażliwiały ich na piękno otaczającej przyrody.

Projektowanie mariny jachtowej – zasady współpracy z architektem

Współpraca z profesjonalnym biurem projektowym w zakresie projektowania mariny jachtowej niesie ze sobą wiele korzyści. Gdy przedstawisz nam swój pomysł, będziemy mogli przekuć go w realne rozwiązania, dzięki którym Twoja inwestycja zyska rozgłos i uznanie, na jakie zasługuje. Projektowanie marin obejmuje:

  • Zidentyfikowanie problemów i wyzwań związanych z inwestycją.
  • Ustalenie celów projektowych.
  • Stworzenie czytelnych stref funkcjonalnych.
  • Stworzenie atrakcyjnej formy zabudowy odwołującej się do tożsamości miejsca.
  • Stworzenie głównych dojść i dojazdów do portu.
  • Projekty powiązanych ze sobą, wielofunkcyjnych obiektów publicznych, powierzchni zielonych, parkingów i przestrzeni wspólnych dla turystów, lokalnych firm, żeglarzy i mieszkańców.

W czasie projektowania i na późniejszych etapach prac nie kierujemy się utartymi schematami. Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że każde miejsce jest wyjątkowe i właśnie ten aspekt chcemy odpowiednio wyeksponować. Współpraca z RESTUDIO w zakresie przygotowania projektu mariny ma charakter długofalowy i może dotyczyć następujących usług:

  • usługi przedprojektowe,
  • projekt koncepcyjny,
  • projekt budowlany,
  • pozwolenie na budowę,
  • projekt wykonawczy
  • doradztwo inwestycyjne
  • nadzór autorski bieżących prac.

Biuro architektoniczne RESTUDIO – sprawdź nasze projekty i realizacje

Projektowanie przystani wodnej to duża inwestycja i ogromna odpowiedzialność za przestrzeń. Dlatego do współpracy warto wybrać solidnego partnera z ugruntowaną pozycją na rynku. RESTUDIO to rodzinna firma z ponad 40-letnią tradycją. Zajmujemy się projektowaniem ambitnych i ponadczasowych inwestycji w małej oraz dużej skali. Nasze projekty od lat zachwycają miłośników nowoczesnej architektury i ekologicznych rozwiązań.

Wśród wielu inspirujących inwestycji w naszym portfolio znajdziesz między innymi te wymienione poniżej.

Projekt mariny w Rucianem-Nidzie

Jego celem było stworzenie atrakcyjnej przestrzeni nadwodnej, która nadałaby zupełnie nową tożsamość tej urokliwej i dotychczas mocno niedocenianej miejscowości. Na potrzeby inwestycji zaprojektowaliśmy obiekty kapitanatu, gastronomii, hotel i zaplecza dla żeglarzy. Wszystkie budynki są spójne z postulatami architektury ukrytej, a zielone dachy idealnie komponują się z otaczającym krajobrazem, na który składają się malowniczy park i port.

Projekt mariny nad jeziorem Ukiel w Olsztynie

Jest to jeden z naszych flagowych projektów. Wszystkie obiekty zostały rozplanowane w taki sposób, aby w jak najmniejszym stopniu ingerować w naturalne ukształtowanie wzgórza. Udało nam się zachować naturalny i spójny krajobraz, a jednocześnie stworzyliśmy funkcjonalne miejsce dla żeglarzy, gdzie nie tylko można cumować jachty i odpoczywać, ale także przechowywać łódki w zimie.

Projekt wielofunkcyjnego budynku na falochronie zachodnim na terenie Portu Gdańsk

Ten wyjątkowy projekt jest pierwszym etapem większej inwestycji, która obejmuje przebudowę gdańskiego waterfrontu. Obiekt ma stanowić wizytówkę morską Miasta Gdańsk. W budynku znajdują się sale ekspozycyjne i punkty gastronomiczne. Wystawa będzie dotyczyła historii Portu Gdańsk.

Wszystkie projekty i realizacje możesz sprawdzić w zakładce „Projekty”. Jeśli zainteresowała Cię możliwość nawiązania współpracy z naszym biurem architektonicznym w zakresie projektowania marin, serdecznie zapraszamy do kontaktu! Jesteśmy przekonani, że wspólnie stworzymy niejeden wspaniały projekt, który podbije serca turystów, lokalnych przedsiębiorców, żeglarzy i mieszkańców.

Projekt mariny nad jeziorem Wicko

Zaprojektowaliśmy kameralną, ekologiczną inwestycję sportowo-rekreacyjną z ośrodkami sportów wodnych w Łącku i Jezierzanach. Poza infrastrukturą dla żeglarzy (pomosty pływające, kanał dojściowy, slip itp) powstaną wielofunkcyjne obiekty obsługi turystów : bosmanat, gastronomia, sale szkoleniowe, hangary, zaplecze socjalno – sanitarne oraz pływające, w obrębie basenu portowego sauna. Budynki zostały zaprojektowane w konstrukcji z drewna klejonego oraz z wykorzystaniem technologii CLT. Ekologiczna, współczesna architektura stanowi twórczą interpretację tradycyjnego, regionalnego,  drewnianego budownictwa 

Waterfront

NOWA PRZESTRZEŃ MIEJSKA – Idea Drogi do Wolności (fragmenty opracowania konkursowego, autorzy: Restudio, zespół: Maciej Jacaszek, Wojciech Helman, Roland Kwaśny, Piotr Karaś, Zuzanna Szmidt)

Według założeń projektowych Droga do Wolności ma być dostępną, zrozumiałą, przyjazną przestrzenią miejską dla każdego. Droga nie ma zobowiązywać, pouczać czy niczego wymagać. Ma pozwalać każdemu czuć się tutaj swobodnie, zgodnie z zasadą osobistej wolności tak jak ją każdy pojmuje.

Droga mówi do swojego użytkownika. W sposób nieoczywisty, głosem delikatnym; pozwala odkrywać siebie, swoje znaczenia, swoje narracje, zafrapowanym odkrywcom. Pozwala się tworzyć, kształtować, definiować i zmieniać te definicje w dowolny sposób.

Mimo zagęszczenia na obszarze projektowanym miejsc o znaczeniu historycznym powyższe założenie przyjęto jako nadrzędne. Budynki historyczne jak np.: Sala BHP, Brama nr.2 , Plac Solidarności zostały włączone do narracji DW, ale wszystko zostało podporządkowane zasadzie szukania pewnego rodzaju indywidualnej interpretacji czym dla każdego z nas jest wolność. Tworzona jest przestrzeń, która będzie podbudową, pretekstem dla własnych poszukiwań wolności.

Wolność negatywna czyli „wolność od” pewnego przymusu np. ze strony wszelkich totalitaryzmów jest ważnym , ale jedynie wycinkiem tego czym jest wolność. Wydaje się , że bardziej naturalna i przypisana człowieczeństwu jest wolność pozytywna czyli „ wolność do” rzeczywistej możliwości podejmowania niczym nie skrępowanych wyborów, swoboda . Możliwość działania lub nie działania, czynienia tego lub czegoś innego.

Pamiętając o tym, co było, ale i pamiętając, że fakty podlegają interpretacji pomimo szerokiej zgody na ich zasadnicze rozumienie, autorzy starają się dopełnić pewne elementy Placu Solidarności, nie tyle przez dopisanie treści, ale dopełnienie zasad jego kształtowania, rysunku i skojarzeń, podporządkowując się jego wyrazistej wymowie i symbolice. Autorzy dodają elementy pozytywnych aspektów wolności, „wolności do”, które wydają się nieskończenie pojemne.

Droga do Wolności z lotu ptaka – integracja miasta i wody

MAŁA ARCHITEKTURA – Elementy przestrzenne na DW

Aby przestrzeń miejska byłą żywa należy wprowadzać do niej różnorodne , elementy z pogranicza dziedziny sztuki i architektury Proponujemy przykładowe miejsca lokalizacji artefaktów stoczniowych, autentycznych, oraz ukształtowanych na nowo przez artystów. Przykładowe inspiracje wskazano poniżej. Proponujemy wprowadzenie akcentów związanych z wodą: pola z wodą (głębokości np. 5cm z wodą płynącą w obiegu zamkniętym), fontanny, zdroje itp. oraz wysepki z zielenią niską i wysoką częściowo zachowaną. Wszystkie miejsca i elementy podporządkowane zostały linearnemu kształtowaniu posadzki DW. Postuluje się zachowanie żurawi stoczniowych i zapewnienie możliwości ich poruszania się po istniejących torowiskach, zachowanie istniejącego toru kolejowego na moście pływającym i prowadzącym wzdłuż nabrzeża placu Wisły oraz torowiska w ul. Narzędziowców i odsłonięcie istniejącego bruku stoczniowego w tym miejscu.

Proponuje się wprowadzenie w przestrzeń Drogi rzeźby miejskiej, oraz poszerzenie przestrzeni wystawowej festiwalu „Alternativa” i Instytutu Sztuki „Wyspa” o przestrzeń DW i Placu Wisły a także różnego rodzaju tymczasowych instalacji przestrzennych wykonanych przez np zaproszonych artystów wykorzystujących żywioły takie jak np.: wiatr , ogień , światło, dźwięk..

DW powinna stać się dynamiczną , zmieniająca się przestrzenią wolności dla różnorodnych działań artystycznych w różnych jej miejscach.

SALA BHP

Ważnym miejscem na DW jest Sala BHP .Historycznie stanowi ona symbol Sierpnia ’80 i przełomu. Schowane w głębi budynku, małe wejście nie zachęca do korzystania z obiektu. Dlatego autorzy starają się to zmienić i wciągnąć go w narrację DW poprzez znacznie większe otwarcie budynku, uczynienie go przestrzenią półotwartą, bardziej przyjazną dla odwiedzających, przez którą intuicyjnie swobodnie przechodzi się idąc DW. Z zastrzeżeniem, że nie łamie to statusu zabytku.

Powyższy efekt można uzyskać poprzez wprowadzenie wielkogabarytowych przeszkleń w miejscach nisz , w krótszym boku Sali oraz wymianę bocznych otworów okiennych na bardziej ażurowe ,a być może nawet otwory drzwiowe, które powinny być otwarte. Ponadto można rozważyć wprowadzenie faktury, podziałów i rodzaju posadzki jaka występuje na DW do wnętrza historycznej Sali BHP.

Tak ukształtowana bryła Sali BHP wraz z otoczeniem może stać się również rodzajem sceny teatralnej, scenografii dla różnego rodzaju mityngów, przedstawień np.: teatrów ulicznych itp.

NOWOCZESNA NADRZECZNA DZIELNICA

Podkreślić należy, że głównym celem budowy Drogi jest zintegrowanie atrakcyjnych terenów nadrzecznych z miastem. Bez kontynuacji tej inwestycji w postaci budowy marin i przystani wodnych, promenad pieszych i nadwodnych ścieżek rowerowych , wielofunkcyjnych placów z nowoczesną , indywidualnie zaprojektowaną małą architekturą, powodzenie tego ogromnego przedsięwzięcia stoi pod znakiem zapytania. Gwarantem sukcesu miasta jest skoordynowany projekt rewitalizacji całej postoczniowej dzielnicy , wraz odrestaurowaniem i adaptacją dawnych hal przemysłowych, budową nowoczesnej architektury i wyeksponowaniem jak największej ilości artefaktów stoczniowych.

Woda – niewykorzystany potencjał Gdańska

Nietrudno zauważyć , że Gdańsk nie wykorzystuje potencjału , jaki mogą stanowić relacje miasta i rzeki. Współczesne tendencje rozwoju urbanistyki i architektury wyraźnie integrują tkankę miejską z wodą. Droga do Wolności – planowana , nowoczesna przestrzeń publiczna otwiera nowe możliwości przed Gdańskiem i jego współczesną architekturą. Udostępnienie bulwarów nadrzecznych , wciągnięcie ich do miejskiego organizmu ma szansę być wydarzeniem przełomowym dla gdańskiej przestrzeni miejskiej.

Droga do Wolności z lotu ptaka w kierunku kanału portowego

Przyjęte założenia koncepcyjno-projektowe (autorzy: Maciej Jacaszek, Wojciech Helman, Roland Kwaśny , Piort Karaś, Zuzanna Szmidt)

  1. Sformułowanie główniej zasady ideowej kształtowania całej Drogi do Wolności, jako drogi opartej o dwa dopełniające się place miejskie: istniejący Plac Solidarności i projektowany Plac Wodny – „Plac Wisły”, oraz istniejący budynek Sali BHP stający się niejako punktem równowagi między placami, stacją podróżną, lub „zwornikiem”. W ten sposób Sala BHP staje się nieodzowną częścią Drogi do Wolności, a nie tylko poniekąd przypadkowym, zagubionym w tle jej elementem.
  2. Poruszamy się „od – do”, a nie tylko „od”. Przy czym owo „do” nie ma ścisłego kształtu, definicji i ograniczeń. Jest kwestią subiektywną i kształtowaną swobodnie – trafiamy na wodę, rzekę, z morzem w drugim planie, na otwarte niebo, wiatr i słońce.

Zasada ideogramu opiera się na równowadze placów: „S” – jak Solidarność, „s” – jak plac „suchy”, „lądowy” i „W” – jak plac Wisły, „w” – jak plac wodny. Idea honoruje zarówno istniejącą, szlachetną w wyrazie architektonicznym i emocjonalnym przestrzeń publiczną Placu Solidarności i jego kulturowo-patriotyczne znaczenia, oraz tworzy drugi plac, honorujący „wnętrze” stoczni i jej esencjonalny fundament – związanie z rzeką Wisłą, a więc z najbardziej polską z rzek, oraz z morzem – a więc z racjami powstania Gdańska i podstawą jego rozwoju, oraz łącząc to z wolnością podróży po horyzont, wolnością kontaktu z całym światem zawartym w wezwaniu: „płyń po morzach i oceanach świata, sław imię polskiego stoczniowca…”.

Honorujemy w ten sposób rzekę, która nie ma swojego placu w Gdańsku, choć nań zasługuje.

  1. Integracja Drogi do Wolności ze strukturą urbanistyczną Stoczni Cesarskiej. Poprzez elementy architektoniczne, programowe, artefakty, tektonikę brył, archeologię miejsca i urządzenie parteru Drogi, obu placów i ich wnętrz.
  2. Wykształcenie prostej, oczywistej osi widokowej z Placu Solidarności przez południową część DW do rzeki, wraz z osłonięciem i bezpośrednim wyeksponowaniem na przestrzeń publiczną cennego budynku d. Straży Pożarnej, oraz nawiązanie bliższej relacji między budynkiem d. Dyrekcji Stoczni z przestrzenią DW, w tym Sali BHP, czego składową może być wytworzenie wnęki w zabudowie naprzeciw wejścia do budynku dyrekcji, podkreślając miejsce gdzie gromadziły się tłumy stoczniowców i gdzie uwieczniony został Lech Wałęsa na ramionach kolegów . Budynek Straży pożarnej oraz Dyrekcji Stoczni są pod ochroną konserwatorską zaś Sala BHP jest wpisana do rejestru zabytków.
  3. Wyeksponowanie architektonicznie DW oraz wyposażenie jej w programowe elementy przestrzeni wolności, kultury, historii, autentyczności i tożsamości miejsca, stoczni; w określoną narrację związaną z tymi dopełniającymi się elementami, lecz bez narzucania żadnej oczekiwanej interpretacji. Wszystko w duchu wolności osobistej i swobody korzystania z przestrzeni publicznej.

Plac Solidarności jest wyeksponowany z wielu kierunków, zarówno wprost z ulic (Jana z Kolna, Wałów Piastowskich, Łagiewnik, Gazowniczej, ciągu widokowego od ul. Rybaki Górne, wzdłuż budynku „U-botów”, Jaracza, fragmentu Nowej Wałowej), jak również z miejsc górujących nad terenem (Grodzisko, wiadukt kratowy nad torami PKP i estakada Nowej Wałowej nad Jana z Kolna. Sam pomnik jest widoczny z jeszcze większej odległości, także z prześwitów w zabudowie i stanowi punkt identyfikujący Plac i punkt orientacyjny w mieście.

Bardzo silnie jest również eksponowana nadwodna część Drogi do Wolności, zarówno z wnętrza samej Stoczni Cesarskiej, z jej nabrzeża, z nabrzeża Drewnicy, z pirsu wyposażeniowego, z mostu pływającego, z wyspy Ostrów oraz – co łatwo przeoczyć – w największym stopniu z rzeki Wisły. Ekspozycja z rzeki na przywodną część DW ma kąt ok. 180 stopni. Ten czynnik, oraz bardzo silne wyjście w wodę, pirsem i mostem pływającym, a także zespolenie mostem z wyspą, czynią północny kraniec Drogi do Wolności nieomal obowiązkowym i idealnym miejscem na ukształtowanie drugiego placu, obok Placu Solidarności.

Należy zauważyć, że częścią Placu Wisły byłaby sama Wisła. Jest to w przekonaniu autorów bardzo ważny aspekt odwracania Gdańska frontem do rzeki, z której powstał i oddania jego mieszkańcom i gościom jednego z najbardziej unikatowych, rozrzeźbionych fragmentów rzeki.

Dzięki temu miejscu i temu placowi, Gdańsk może się identyfikować z wodą i z Wisłą.

W grę wchodzi tu jeszcze jeden ważny aspekt – przyjęte powszechnie założenie, że otwarta dziś przestrzeń pomiędzy północnym ramieniem DW a istniejącymi i będącymi pod ochroną konserwatorską halami Stoczni Cesarskiej, będzie przeznaczona na „super obiekt” o znaczeniu publicznym. np. nową Operę, nowy Ratusz miasta, lub inny obiekt z funkcją publiczną, np. wielofunkcyjny budynek z terminalem obsługi statków pasażerskich i np. z nowym muzeum Stoczni, połączonym z ekspozycją statku-muzeum „Sołdek” (jako np. oddział Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku).

Przewidywane pojawienie się takiego specjalnego obiektu o silnym publicznym oddziaływaniu, predestynuje go do związania z placem.

Diagnoza stanu projektowego doprowadziła do konieczności przyjęcia szerszej niż zawężona do sztywnych granic opracowania konkursowego, platformy koncepcyjnych rozwiązań projektowych.

Przyjęte rozwiązania wychodzące poza ścisłe granice Placu Solidarności i Drogi do Wolności nie są sprzeczne z warunkami konkursu, przeciwnie, nawiązują do jego istotnych sformułowań. A przede wszystkim są odpowiedzią na diagnozę i dostrzeżone w niej liczne i poważne problemy, a także wyjątkową naturę i potencjał tego miejsca, domagający się odpowiedniego potraktowania.

Rozwiązania te są postulatami koncepcyjnymi. Bez nich także można zrealizować projekt, jednak przeoczone i utracone zostaną liczne ważne i unikalne aspekty miejsca, przez co, w rozumieniu autorów, obniży się jakość rozwiązań i nastąpi ich rozejście się z elementami tożsamości miejsca i zasadą integrującego kształtowania przestrzeni publicznych.

Propozycje rozwiązań przestrzennych koncepcji projektowej:

▪ Wprowadzenie osi widokowej na Plac Solidarności, skierowanej wprost na pomnik Poległych Stoczniowców, z wyspy na Węźle Piastowskim, z odpowiednim zaakcentowaniem. Oś ta powinna łączyć się z możliwością pieszego dojścia na wysepkę i przejścia z niej na Plac.

Istniejący główny ciąg pieszy, wzdłuż budynku Solidarności jest wąski, prowadzi bokiem, poza samym Placem, przez ul. Łagiewniki i wgląd na Plac z tego rejonu jest zasłonięty przez wysoką bryłę budynku mieszkalnego, przez co dojście w rejon Placu pozbawione jest aspektu monumentalnego/honorowego.

W obecnym stanie rzeczy, ze względu na sposób funkcjonowania rejonu skrzyżowania jak i warunków konkursu, nie jest możliwe konkretniejsze rozwiązanie dojścia z wysepki węzła na Plac. Tak więc jest to element postulowany.

▪ Włączenie terenu wokół wysokiej bryły budynku mieszkalnego stojącego w przestrzeni Placu, do jego urządzenia, poprzez odpowiednie ukształtowanie posadzki terenu, co będzie dopełniać amfiteatralny rysunek Placu, dodając mu szlachetności wyrazu. Podobnie działać będzie oś widokowa i dojście z rejonu wyżej opisanej wysepki na węźle Piastowskim.

▪ Osadzenie Placu i Drogi do Wolności (na jej pd części) na prostej i pełnej osi widokowej, dochodzącej do rzeki, poprzez teren Stoczni Cesarskiej. Oś taka, prosta i oczywista, częściowo odwraca niekorzystne złamanie DW, przez co nie ma kontaktu wzrokowego z Placu „S” z Wisłą i historycznie najcenniejszą zabudową wnętrza stoczni. Ten brak osłabia spójność obu części DW oraz wytwarza sztuczną ekspozycję na puste miejsce przy ulicy, przez co nie wykorzystywane są niezwykle cenne elementy kształtowania tożsamości miejsca i integrującego oddziaływania Drogi do Wolności jako przestrzeni publicznej.

▪ Na Placu Wisły, postulowane jest nieprzekraczanie zabudową linii będącej przedłużeniem w głąb placu południowej krawędzi pirsu wyposażeniowego, do miejsca spotkania z zachodnią linią rozgraniczającą DW. Ewentualnie możliwe jest nadwieszenie wyższych partii zabudowy do linii jak w planie miejscowym.

▪ Konsekwencją przyjęcia prostej osi widokowej jest ukształtowanie korytarza, będącego swoistym „ramieniem” Drogi do Wolności, wchodzącego w głąb struktury urbanistycznej Stoczni Cesarskiej.

Ramię to ( o szerokości 14 m) nie konkuruje z głównym ciągiem DW (szerokości 42m), jest mu podporządkowane i dookreśla przestrzeń w okolicy nabrzeża i placu Wisły, podkreślając i otaczając zakładany „super-obiekt” o przeznaczeniu publicznym opisany powyżej. Ramię to może być przesłonięte powyżej parteru, np. galerią łącząca części bryły „super-obiektu”, w sposób uwidoczniony na rysunku koncepcji.

Dzięki takiemu rozwiązaniu następuje wniknięcie przestrzeni wspólnej, otwartej, głębiej w strukturę Stoczni Cesarskiej, przez co następuje poprawa połączeń zwrotnych: łatwiejsza, czytelniejsza dostępność z przestrzeni publicznej w głąb Stoczni i lepsze wyjście spomiędzy budynków Stoczni na przestrzeń publiczną.

[Warunkiem jego zaistnienia jest akceptacja niezabudowywania tego pasa, co może być nietrudne do uzyskania przy akceptowanym założeniu, że na środku terenu znajdzie się publiczny „super-obiekt”; nie jest konieczne uczynienie go formalnym elementem DW, choć byłoby to pełną gwarancją jego odpowiedniego wykonania].

▪ Dzięki takiemu ukształtowaniu wydobyty z nieokreślonego tła zostanie także cenny, będący pod ochroną konserwatorską budynek dawnej Straży Pożarnej i włączony do przestrzeni otwartej, wyeksponowanej na Drogę do Wolności.

W rozwidleniu obu ramion powstanie miejsce na niewielki obiekt o rzucie klina, który może być niezwykle ciekawie ukształtowany, stanowiąc architektoniczną zapowiedź „super-obiektu” za nim, a także może być kontrapunktem dla odsłoniętego historycznego budynku Straży Pożarnej.

Miejsce to, ze względu na rodzaj ukształtowania, podkreśla także i naprowadza na wejście na historyczną ulicę Narzędziowców, równoleżnikową oś widokową i komunikacyjną Stoczni Cesarskiej, łączącą się z Basenem i Placem Cesarskim i cennymi obiektami przy wschodniej stronie granic Stoczni (np. żurawiem półportalowym, dawnym basenem wyposażeniowym i budynkiem w miejscu historycznej gospody „Mleczny Piotr” z punktem przepraw promowych na wyspę Ostrów, wraz z cennym skwerem porośniętym kasztanowcami).

Powyższe propozycje projektowe, będą w opinii autorów sprzyjać i zachęcać użytkowników do korzystania z Drogi do Wolności, a więc przyczynią się do oczekiwanego finalnego sukcesu tej przestrzeni publicznej oraz Młodego Miasta.

Przyjęte rozwiązania nie są sprzeczne z zapisami mpzp.

Ważnym elementem podnoszącym rangę tego miejsca jest próba powrotu do dialogu Sali BHP z budynkiem Dyrekcji Stoczni poprzez powiązanie symetryczne w formie dwóch mini placów. Pierwotnie oba obiekty nie były rozdzielone ulicą, a przestrzeń pomiędzy nimi stała się przestrzenią publicznych zebrań i wieców Solidarności (vide plansza).

Plac Wisły

Zwieńczeniem Drogi do Wolności jest „Plac Wisły”, plac nadwodny.

Woda kojarzy się z bezkresem, nieskończonością, wolnością wyboru ale i konsekwencją tych wyborów. Kojarzy się z odpoczynkiem, sportem, wytchnieniem. To „morze możliwości”. W propozycji projektowej starano się to podkreślić poszerzając zakończenie Drogi do Wolności tak by wytworzyć plac, otwierając się na istniejący pirs i most, przez co plac wychodzi na rzekę, a sama rzeka staje się jego częścią, czego nie ma żaden inny plac w „rzeczno-morskim” Gdańsku. Przy Placu Wisły zlokalizowano także reprezentacyjny „super obiekt”, wyeksponowany zarówno na rzekę, na Plac Wisły i nadwodną promenadę, na samą Drogę do Wolności, ujęty w jej ramiona.

Nad wodą zlokalizowano wiele funkcji rekreacyjnych aktywizujących rzekę i ułatwiających bezpieczny, intuicyjny z nią kontakt: marinę / przystań wodną, platformy dla rekreacji, ogródki kawiarniane, przystanek tramwaju wodnego (regularna komunikacja z Długim Pobrzeżem i Westerplatte, także w ramach ożywiania dróg wodnych Gdańska), scenę muzyczno-widowiskową , pływający taras słoneczny z basenem pływackim, „Sołdkiem” sprowadzonym w miejsce narodzin i pełniącym rolę muzeum, ważnego elementu tożsamości miejsca oraz żywego i aktywnego eksploratorium techniki okrętowej i badawczej.

Wszystko to w połączeniu z dynamiką miejsca, ruchliwością statków , przemieszczaniem się żurawi oraz otwieraniem i zamykaniem się mostu pływającego na Wyspę Ostrów tworzy wręcz nieograniczoną paletę doznań, wrażeń, refleksji.

Projektowane nabrzeże z placem publicznym, platformami pływającymi i nową mariną

Waterfront Gdańsk

Projekt estetyzacji gdańskiego waterfront ‘ u nie będzie kompletny bez realizacji kręgosłupa całego założenia w postaci przestrzeni publicznej Drogi do Wolności na terenach Młodego Miasta.

Niestety błędy planistyczne w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

Młodego Miasta powodują brak możliwości pełnego wykorzystania ogromnego potencjału jaki kryje się w unikalnej przestrzeni terenów postoczniowych.

DROGA DO WOLNOŚCI

Konkurs obejmujący Drogę do Wolności w Gdańsku był konkursem architektonicznym; tym niemniej w swoich przesłankach jak i skutkach dotykał wszystkich aspektów miejsca, zarówno materialnych jak i niematerialnych. A także wychodził daleko poza ścisłe granice Drogi do Wolności. Droga tworzy oś kompozycji i komunikacji pieszej Młodego Miasta, zapewnia dostępność łącząc miasto z rzeką, ma walor publiczny, przez co bardzo silnie współtworzy całe Młode Miasto, będące niezwykle specyficznym, unikalnym i przez swoje cechy ważkim miejscem dla całego Gdańska.

Drodze przypisana jest idea wolności, która powinna zostać wyrażona poprzez zasadę, program, narrację, w języku architektury, kultury, sztuki i na wiele innych sposobów, ale także poprzez słuchanie i milczenie, pozwalając każdemu mówić swoim osobistym językiem i zgodnie z zasadą niepodzielnej wolności pójść własną drogą.

Ukształtowanie Drogi do Wolności w dużej mierze zdecyduje o powodzeniu i sukcesie samego Młodego Miasta, ale i także znacząco wpłynie na cały Gdańsk i jego waterfront.

Dlatego też, w przekonaniu autorów, niezbędne jest rozległe spojrzenie na Drogę do Wolności, by poszukać rozwiązania w możliwie najlepszy sposób odpowiadającego na złożone uwarunkowania i równocześnie wykorzystujące potencjał miejsca. Pamiętając przy tym, że o powodzeniu tej przestrzeni publicznej zdecyduje nie tyle wynik konkursu, ale przyszły użytkownik Drogi do Wolności i Młodego Miasta.

Fragmenty opisu do pracy konkursowej (autor: Restudio , zespół autorski: Wojciech Helman, Maciej Jacaszek, Roland Kwaśny, Piotr Karaś, Zuzanna Szmidt) :

Najważniejsze zdiagnozowane problemy związane z Drogą do Wolności

  1. Wyabstrahowanie Drogi do Wolności z otoczenia Młodego Miasta. Droga do Wolności w niewielkim tylko stopniu ma kontakt z wnętrzem urbanistycznym Młodego Miasta – jest oddzielona od cennej, autentycznej struktury Stoczni Cesarskiej i Drewnicy.
  2. Silne skonfliktowanie Drogi do Wolności z drogą samochodową: Przecięcie Drogi do Wolności w połowie wysiloną trasą drogową ul. Nowej Wałowej (docelowo 2 jezdnie po 2 pasy ruchu oraz dodatkowo z pasy skrętne), 2 x tor tramwajowy, ścieżki rowerowe i chodniki poprzeczne wobec DW. Przestrzeń DW jest w ten sposób nieciągła, a skrzyżowanie z trasą drogową niebezpieczne. W bezpośrednim sąsiedztwie jest duże skrzyżowanie z ul. Nowomiejską-Drewnicą.
  3. Droga do Wolności jest złamana kompozycyjnie, a oś widokowa z Placu Solidarności w głąb DW nie naprowadza na żaden istotny, uzasadniający się element kompozycyjny. Przeciwnie – podkreśla intruzywną trasę samochodową i abstrahuje, ukrywa związki z ważnymi, historycznymi obiektami d. Stoczni. Nie ma jednej, naturalnej i czystej osi widokowej wiążącej Młode Miasto Drogą do Wolności, od Placu Solodarności po Martwą Wisłę i dalej – po Wyspę Ostów i morze. Droga do Wolności jest rozcięta na 2 obce sobie części, a skrzyżowanie z Nową Wałową, jednopłaszczyznowe, stanowi poważną barierę dostępu w głąb Stoczni / Młodego Miasta i burzy integralność DW.
  4. Sala BHP jest schowana w niszy architektonicznej Drogi Do Wolności, zamknięta wysokimi ścianami nowej zabudowy ponad gabarytowego centrum handlowego, i wysiloną trasą drogową Nowej Wałowej; z niewielkim tylko kontaktem z DW, wzdłuż krótkiej, zachodniej elewacji. Wszystko w miejscu bardzo intensywnego, wielokierunkowego transportu drogowego, zjazdu do parkingów centrum handlowego, a więc w miejscu o odmiennych funkcjach i nie honorujących wyjątkowego obiektu będącego zabytkiem.
  5. Obydwa zakończenia DW w przestrzeniu Młodego Miasta, zarówno południowe, w postaci Placu Solidarności, jak i północne – w postaci wyjścia nad Wisłę, są niedookreślone, niezdefiniowane w ważnych obszarach. Plac Solidarności jest silnie zdefiniowany w sferze kulturowej, jednak brak mu wyraźnej definicji urbanistycznej, nie ma określonych elewacji, nie tworzy jednoznacznego wnętrza urbanistycznego, dojście do niego jest nieoptymalne, potencjalnie niebezpieczne, skraj Placu jest zakłócony wysiloną trasą drogową z rozległym skrzyżowaniem i tramwajem w środku i jednym z największych obciążeń ruchem w Gdańsku. Zakończenie DW nad Martwą Wisłą nie jest wykształcone, urbanistycznie „rozpływa się” na nabrzeżu.
  6. W przestrzeni Placu stoją 2 wieżowce mieszkalne, z czego jeden stoi ewidentnie wewnątrz przestrzeni scenicznej Placu, stanowiąc duży problem funkcyjny, kompozycyjny i koncepcyjny.

Przyjęte ścisłe granice opracowania konkursowego nie pozwalają na pełne odniesienie się do zdiagnozowanych, poważnych problemów związanych z Drogą do Wolności. Koncepcja projektowa stara się wyjść naprzeciw koniecznością, jednak poza obszarem ściśle projektowym, może mieć jedynie charakter dyspozycji i postulatów.

NOWOCZESNA / AUTENTYCZNA PRZESTRZEŃ MIEJSKA

Droga do Wolności – nowa , miejska przestrzeń publiczna symbolicznie przywraca łączność pomiędzy wodą a miastem. Na przestrzeni lat Gdańsk, podobnie jak inne polskie miasta, odwrócił się plecami do rzeki. Budowa Drogi i połączenie jej z systemem nadrzecznych bulwarów i placów, przystaniami wodnymi i marinami ma szansę stać się nowym symbolem Gdańska . Nowoczesna architektura gdańskiego waterfront ‘ u , umiejętnie wkomponowana w zrewitalizowane hale przemysłowe, będzie budować wizerunek twórczego i innowacyjnego europejskiego miasta , które warto odwiedzić i w którym warto mieszkać. Ważnym kryterium dobrej przestrzeni miejskiej jest kryterium autentyczności. Dlatego tak ważna jest w pierwszej kolejności ochrona historycznych hal przemysłowych , a poźniej ich rewitalizacja i adaptacja do nowej funkcji ( lofty , budynki użyteczności publicznej ). Niezwykle istotne jest również wyeksponowanie artefaktów stoczniowych, które dziś w zastraszającym tempie znikają z krajobrazu miejskiego na terenach Młodego Miasta. To właśnie unikatowe urządzenia przemysłu stoczniowego, pieczołowicie odrestaurowane będą miały decydujący wpływ na powodzenie projektu Młodego Miasta.

Żurawie Portowe

Tematy projektowe związane z architekturą nadwodną interesują nas w sposób szczególny. Projektowanie marin , przystani wodnych , przestrzeni publicznej w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki, jeziora lub morza to nasza zawodowa pasja. Projekty architektoniczne dotyczące relacji miasta i wody podejmowaliśmy niejednokrotnie. Wielkim sukcesem naszej pracowni okazał się projekt Centrum Żeglarstwa Wodnego i Lodowego nad jeziorem Ukiel w Olsztynie. Mamy nadzieję, że sukces tamtego tematu powtórzy projekt Infobox ‘ u Port Gdańsk w unikalnej lokalizacji falochronu zachodniego przy wejściu do kanału portowego od strony morza.

Projekt „ Podpalamy dźwigi portowe” wpisuje się w ambicje naszej pracowni projektowej uczestniczenia w dyskusji o kształcie przestrzeni publicznej gdańskiego waterfront ‘ u

ŻURAWIE

Dźwigi stoczniowe są jednym z najważniejszych elementów krajobrazu Gdańska. Badania socjologiczne oraz różne lokalne inicjatywy świadczą o dużym zaangażowaniu społeczeństwa na rzecz zachowania dźwigów na terenach postoczniowych.

W analizach urbanistycznych wykonanych na zlecenie Miasta Gdańska określono konkretne lokalizacje w Młodym Mieście, w których poszczególne żurawie mogłyby pozostać.

Powstaje pytanie w jakiej formie dźwigi portowe miałyby wkomponować się w nowy krajobraz terenów postoczniowych , które mają być prestiżową przestrzenią publiczną Gdańska.

Panorama terenów postoczniowych – przyszłego waterfron ‘ u Gdańska

IDEA:

Próby rewitalizacji żurawi gdańskich, z racji symbolu jaki stanowią w świadomości społeczeństwa wymagają głębokiej analizy i indywidualnego podejścia projektowego. W naszym przekonaniu standardowe pomysły podświetlenia dźwigów portowych, nadania mu nowego koloru (czy przywrócenie oryginalnej barwy) to banalne i powszechne rozwiązania spotykane już w wielu miastach portowych.

Prace koncepcyjne powinny szukać oryginalnych rozwiązań adekwatnych do unikalnej formy i skali gdańskich dźwigów portowych.

W prezentowanym opracowaniu światło traktujemy jako integralny element żurawia. Cała struktura niejako staje się światłem, symbolicznie przyciągając do siebie i odsłaniając swoje ukryte piękno.

Iluminacja żurawi portowych

CEL

Przekształcone przez światło dźwigi portowe mogłyby dać czytelny sygnał, że Gdańsk chce wybudować dzielnicę wyjątkową. Powstałby silny znak identyfikujący Młode Miasto, a nawet Gdańsk na tle innych miast portowych.

W naszym przekonaniu równolegle należałoby opracować kompletny system identyfikacji wizualnej nowej dzielnicy Gdańska spójny z koncepcją rewitalizacji dźwigów portowych. W ramach tego opracowania można zaprojektować logotypy, piktogramy, typografię oraz małą architekturę inspirowaną formą żurawia lub innych charakterystycznych artefaktów przemysłu stoczniowego

ROZWIĄZANIA

Koncepcja zakłada wypełnienie światłem fragmentów przestrzennej konstrukcji dźwigów portowych. Pomysł można rozwijać w wielu kierunkach, jednak rozwiązania nie mogą zdominować samego żurawia portowego. Najlepszym rozwiązaniem jest taka forma wkomponowania światła , która podkreśli strukturę i sylwetę dźwigu. W naszej koncepcji analizujemy 2 warianty :

  1. instalujemy transparentny materiał na ostatnim elemencie ramienia dźwigu i całą tą konstrukcję wypełniamy źródłem światła
  2. wprowadzamy liniowe światło na poszczególnych elementach konstrukcji dźwigu

W prezentowanej koncepcji pokazujemy także możliwość użycia kolorowego światła jako elementu krajobrazu żyjącego miasta. Barwa światła mogłaby być dostosowywana do aktualnych wydarzeń i uroczystości obchodzonych w Gdańsku.

Port Gdańsk

Ambicją naszego biura projektowego jest kształtowanie  przestrzeni publicznej w Gdańsku. Tworząc koncepcje i projekty architektoniczne staramy się brać konstruktywny udział w debacie publicznej poświęconej jakości naszego otoczenia. Naszym wkładem w dyskusję o jakości przestrzeni miejskiej są opracowania projektowe , które biuro przedstawia głównie w ramach konkursów architektonicznych.

Wystartowaliśmy m.in. w konkursie architektonicznym na projekt Drogi do Wolności ( konkurs był dwuetapowy, nasza praca zakwalifikowała się do ścisłego finału)

Wykonaliśmy także koncepcję iluminacji dźwigów portowych na terenie Stoczni Gdańskiej.

Przyszła realizacja obiektu PORT GDAŃSK jest niejako zwieńczeniem naszych dotychczasowych propozycji projektowych dla gdańskiego waterfrontu. 

Aktualnie realizowany ( w ramach konsorcjum 3 gdańskich pracowni projektowych) nowatorski projekt Infoboxu Port Gdańsk pełni funkcję formy przestrzennej stanowiącą bramę morską do miasta Gdańsk.

Infobox PORT GDAŃSK – brama morska do miasta

ZIELONY DACH

Budynek ukryty jest w zielonej skarpie, której forma inspirowana jest gdańskimi, ziemnymi fortyfikacjami oraz wzgórzem Westerplatte. Do uformowania skarpy wykorzystujemy refulat – materiał uzyskany z pogłębiania kanału portowego – decyzja projektowa wpisuje się w idee architektury zrównoważonej. Na dachu budynku przewidziano zielone tarasy widokowe do obserwacji statków wpływających do portu. Z uwagi na to, że tarasy widokowe będą intensywnie użytkowane przewidujemy zastosowanie technologii, które wzmacniają strefę korzeniową trawnika (system Netturf Advence Grass ) co pozwala utrzymać dobrą jakość wizualną trawy. Platformy widokowe w formie drewnianych deck ‘ ów , zlokalizowane na zielonym dachu budynku , umożliwiają obserwowanie i podziwianie „teatru na wodzie”: ogromne jednostki wpływające do gdańskiego portu są tu wręcz na wyciągnięcie ręki.

NOWOCZESNA ARCHITEKURA

Charakterystycznym elementem obiektu jest  7 metrowej wysokości napis PORT GDAŃSK,  wkomponowany w  jasne elewacje budynku Infobox ‘ u. Zaprojektowano iluminację napisu od strony wewnętrznej – dzięki perforowanym blachom podświetlone litery będą widoczne z daleka, zarówno od strony gdańskich plaż jak i od strony morza. Infobox będzie wyraźnie rysował w sylwecie nabrzeża wejście do portu.

W budynku zaprojektowano sale ekspozycyjne, konferencyjne oraz gastronomię. W salach ekspozycyjnych prezentowana będzie wystawa poświęcona historii Portu Gdańsk , jego obecnej działalności oraz planom rozwoju . Na posadzce przewidziano wielkogabarytowy wydruk mapy portu.

Obiekt jest trudno dostępny – możemy do niego dostać się jedynie drogą wodną (tramwaj wodny, prom wahadłowy). Od strony lądu prowadzi do niego jedynie ścieżka piesza i rowerowa wzdłuż falochronu zachodniego. 

W przyszłości planowana jest również przystań wodna w bezpośrednim sąsiedztwie Infobox ‘ u. Nowa marina zlokalizowana od strony morza lub w głębi kanału portowego mogłaby rozpocząć proces przeobrażania tej części terenów portowych w nową atrakcyjną i otwartą przestrzeń publiczną Gdańska.

Indywidualna , nowoczesna architektura obiektu , z wykorzystaniem dużych , panoramicznych fasad szklanych , betonu architektonicznego i perforowanych aluminiowych paneli podkreśla unikalny charakter miejsca. Wielofunkcyjny obiekt ma szansę stać się symbolem planowanego, ogromnego zadania inwestycyjnego estetyzacji frontów wodnych Portu Gdańsk.

W samym budynku Infobox Port Gdańsk przewiduje się realizację szeregu innowacyjnych rozwiązań projektowych związanych z ogrzewaniem i chłodzeniem. Planowana jest realizacja  fundamentów palowych z możliwością odbioru energii cieplnej gruntu. Termoaktywne elementy posadowienia obiektu stanowią bardzo efektywny gruntowy wymiennik ciepła, stosowany do ogrzewania budynku zimą i chłodzenia go latem.  Sam projektowany budynek jest obiektem energooszczędnym , zielony dach z grubą warstwą ziemi chroni go przed nadmierną utratą ciepła .

Infobox PORT GDAŃSK – przestrzeń ekspozycyjna

Waterfront Gdańsk

Port  jako brama miasta od strony wody znacząco wpływa na postrzeganie całego Gdańska. Wprowadzając i eksponując zieleń na tym obszarze pragniemy przeistoczyć zdegradowane tereny w nowoczesną przestrzeń przemysłową uzupełnioną przyjazną funkcją rekreacyjną.  Estetyzację portu można by zrealizować w oparciu o koncepcję PORTU – OGRODU.

Koncepcja zakłada realizację „zielonej idei” w zgodzie z podstawową, przemysłową funkcją tego obszaru. Proponowane w pracy konkursowej działania mają wpisać się w szeroką analizę problematyki przemysłowych terenów portowych w kontekście relacji miasta i wody.

Martwa Wisła sąsiaduje z ciekawymi i dobrze funkcjonującymi terenami rekreacyjnymi. Przy zachodnim brzegu znajduje się Park Brzeźnieński z jedną z najpopularniejszych plaż gdańskich. Od wschodu port okala Westerplatte wraz z twierdzą Wisłoujście. Koncepcja utworzenia EKOportu opiera się na połączeniu odseparowanych „zielonych wysp”, w jeden zintegrowany organizm przemysłowo – parkowy. Dostrzegamy realną możliwość dobrego współistnienia funkcjonujących obszarów przemysłowych w przyjaznym zielonym otoczeniu.

W naszej ocenie gdański waterfront może być jedną z najbardziej atrakcyjnych przestrzeni publicznych w Polsce. Wprowadzenie na tym unikalnym terenie nowych publicznych funkcji: przystani wodnej (mariny , przystani kajakowej ) , promenady pieszej, placów rekreacyjnych , punktów widokowych , zieleni parkowej odmieni jego charakter wpływając na funkcjonowanie całego Gdańska.


Uzupełnieniem koncepcji odwrócenia się Gdańska frontem do wody byłoby wprowadzenie spójnej dominanty kolorystycznej wiążącej różne obszary portowe. Wybór koloru / palety kolorów należy dokonać na podstawie szerokiej analizy barw i materiałów charakterystycznych dla terenów Portu Gdańskiego. Nową paletą barw można by objąć zarówno działające urządzenia techniczne jak nowo projektowaną małą architekturę.

Opis Koncepcji

Głównymi założeniami koncepcji EKO PORTU są:

  1. Wykorzystanie istniejącej tektoniki terenu (fortyfikacje ziemne Twierdzy Wisłoujście, wzgórze Westerplatte itp) i wprowadzenie nowych, nawiązujących do nich form terenowych (działanie wpisujące się w ideę land – art)
  2. Utworzenie maksymalnej zielonej powierzchni biologicznie czynnej i części dostępnej dla pieszych i rowerzystów z poszanowaniem funkcjonujących funkcji portowych
  1. Ujednolicenie krajobrazu portowego poprzez wprowadzenie nowego systemu palety barw
  2. Powiązanie odseparowanych obszarów dwóch brzegów Martwej Wisły poprzez nowy system wahadłowych promów i tramwaju wodnego

Od strony morza, wzdłuż przedłużonego Parku Brzeźnieńskiego proponujemy szpaler / rytm poruszających się na wietrze „lampionów” – materiałowych efemerycznych form rysujących w krajobrazie wejście do portu.. Odcinek ten byłby w pełni dostępny dla pieszych i rowerzystów. Tereny te łączymy z Westerplatte i budynkiem kapitanatu za pomocą tramwaju wahadłowego.

W miejscu ogólnodostępnego parkingu przy Kapitanacie proponujemy utworzenie wyniesionego tarasu widokowego w formie kopca ziemnego. W obrębie platformy zaprojektowano bezpieczne schronienie (wnęka w pagórku) dla mieszkańców i turystów, które może pełnić funkcję punktu widokowego przy niesprzyjającej pogodzie.

W okolicach wjazdu na teren portu przy Kapitanacie projektujemy zielony plac miejski o funkcji sportowo-rekreacyjnej dla mieszkańców Nowego Portu. Jest on odseparowany od terenów mieszkalnych, dzięki czemu może być intensywnie użytkowany. Koncepcja zakłada zlokalizowanie loga Portu Gdańsk w tej strefie. Logo winno być opracowane w ramach spójnego systemu identyfikacji wizualnej .

W budynku dawnego terminala promowego Polfferies planujemy utworzenie centrum kulturalnego z funkcją INFOBOX ‘ u (tematyka prezentacji: historia portu, edukacja, przestrzenie zabaw dzieci) . Projekt przewiduje zaadoptowanie istniejącego rękawa wejściowego na prom na wieżę / punkt widokowy. W naszej ocenie adaptowanie wszelkich urządzeń , artefaktów portowych może bardzo pozytywnie wpłynąć na oryginalność i unikalność jakości przestrzeni gdańskiego waterfront ‘ u .

Proponujemy przeprowadzenie estetyzacji fasad hal wzdłuż kanału portowego poprzez oczyszczenie elewacji, subtelną iluminację oraz wprowadzenie nowego kolorystycznego dekoru (np. pomalowanie zgodnie z nowym systemem barw jedynie bram przemysłowych w fasadzie lub innych części stalowych). Rewitalizacja jak największej ilości obiektów przemysłowych jest ważnym aspektem projektu przekształcenia obszaru przemysłowego w otwartą , przyjazną przestrzeń publiczną. Ratowanie istniejących , często bardzo wartościowych architektonicznie hal przemysłowych wpisuje się w ideę kreowania przestrzeni autentycznej. Odwołanie się do ducha miejsca powinno być w naszej ocenie priorytetem projektu estetyzacji Portu Gdańskiego.

Prawy brzeg Martwej Wisły, w rejonie od Westerplatte, poprzez twierdzę Wisłoujście i dalej pragniemy połączyć w jeden duży park historyczny ze wspólną ścieżką edukacyjną. Muzeum Westerplatte jest obecnie świetnie zagospodarowane. Potrzebne zmiany to jedynie uporządkowanie strefy wejściowej terminalu samochodowego i ewentualnie powiększenie strefy muzeum o obszar Mewiego Szańca.W dalszej perspektywie można przekształcić tereny należące do Siarkopolu w park miejski, pozostawiając artefakty w postaci struktur przemysłowych dla zwiedzających, w celach edukacyjnych np.: tworząc ciąg spacerowy wzdłuż istniejącego taśmociągu.

Na południe od twierdzy Wisłoujście, na terenach dawnego osiedla Nowe Wisłoujście-Nowy Hel

proponujemy utworzenie parku, w którym zróżnicowana zieleń odzwierciedlać będzie dawną tkankę urbanistyczną (dawna osada).

W ramach koncepcji zaproponowaliśmy utworzenie parku Szaniec Zachodni, który stanowić będzie dopełnienie kompozycji twierdzy Wisłoujście i współczesną interpretację historycznych fortyfikacji istniejących dawniej na tym terenie. Postulujemy realizację kanałów wodnych, w których cumować mogłyby barki mieszkalne i jednostki pływające.

W bezpośrednim sąsiedztwie budynku Dawnej Poczty Morskiej projektujemy przystanek tramwaju wodnego oraz nowe zagospodarowanie zieleni . To prawidłowego funkcjonowanie tego obszaru niezbędne jest stworzenie możliwości dojazdu od strony lądu.

Wzdłuż kanału portowego proponujemy wprowadzenie kilku niewielkich platform „Safe Port” (Bezpieczny port) na potrzeby małych jednostek pływających : kajaków , motorówek , niewielkich jachtów . Obiekty takie składałyby się z platformy, trapu do zejścia na brzeg oraz małej architektury w zakresie minimalnym umożliwiającym chwilowy postój jednostki pływającej. Znajdowałyby się tam : mała architektura, ławki, stoliki oraz drzewa i kawałek utwardzonej nawierzchni.

Podsumowanie

Koncepcja rozszerza obszar i problematykę opracowania, uspójnia całość i generuje plan działania w szerszej perspektywie czasowej. Podstawową ideą pracy konkursowej jest poddanie do dyskusji aspektów związanych ze środowiskiem naturalnym i zielonymi terenami rekreacyjnymi wpisanymi w sprawnie funkcjonujące obszary przemysłowe. Rozwiązania projektowe próbują dotknąć relacji Portu i Miasta, terenów zamkniętych i otwartych, stref przemysłowych i rekreacyjnych. Nowe inwestycje : przystań wodna , marina , bulwary nadwodne , ścieżki piesze i rowerowe , infobox, punkty widokowe, platformy pływające, oraz rewitalizacja budynków przemysłowych pozytywnie wpłyną na postrzeganie miasta z jego nowoczesną i atrakcyjną przestrzenią publiczną jaką może stać się gdański waterfront.

Konkursy architektoniczne

Regularnie staramy się brać udział w konkursach architektonicznych, dzięki czemu udaje nam się zdobywać zlecenia na ciekawe projekty architektoniczne budynków użyteczności publicznej. Tak między innymi udało nam się zrealizować projekty budowlane zagospodarowania brzegów jeziora Ukiel wraz z budynkami przystani wodnej na Słonecznej Polanie w Olsztynie.

Marina w Olsztynie – widok z lotu ptaka

Starty w konkursach rozpocząłem już na studiach. Wraz z moim przyjacielem wzięliśmy udział w konkursie na halę widowiskowo- sportową w Gdyni. Pamiętam, że połączyłem wtedy zajęcia z malarstwa z projektem hali. Malarska kompozycja stanowiła podstawę projektu zagospodarowania terenu, elementy kompozycji malarskiej miały odwzorowanie w placach, ścieżkach pieszych i rowerowych, w budynkach użyteczności publicznej. Dostaliśmy wyróżnienie co było naszym wielkim sukcesem ( konkurs organizowany przez Stowarzyszenie Architektów Polskich, w którym brały udział doświadczone pracownie z całej Polski). W dyskusji pokonkursowej pewien Profesor architektury (wieloletni pracownik Politechniki Gdańskiej, autorytet w dziedzinie projektów budynków sportowych i widowiskowych) oburzony skrytykował werdykt jury twierdząc że nasze wyróżnienie przyznano za ” efektowne kolorki” , a sama nasza praca jest merytorycznie absurdalna ( Profesor startował w tym konkursie, ale nie dostał żadnej nagrody). Naszą halę sportową rzeczywiście znacznie zagłębiliśmy w ziemi, starając się jak najmniej zaingerować w naturalny krajobraz . Hala widowiskowo-sportowa zlokalizowana była na tle wzgórz morenowych, a proponowana przez nas nowoczesna i dynamiczna forma dobrze komponowała się z miękką linią naturalnego otoczenia. Samo zagłębienie hali, ekonomicznie kontrowersyjne, nadało budynkowi odpowiednią skalę. Dzięki temu zabiegowi obiekt nie zdominował otoczenia. Podobne założenia posadowienia budynków poniżej poziomu terenu

Działalność pracowni , oprócz obsługi osób prywatnych, opieramy także na realizacji projektów dla inwestorów publicznych w wyniku wygrania konkursów architektonicznych. Dzięki konkursom udało nam się zrealizować projekty budowlane budynków użyteczności publicznej o znacznej kubaturze i skomplikowanej technologii:

Aquapark w Suwałkach
Sala teatralno-koncertowa w Suwałkach (obecna nazwa: Suwalski Ośrodek Kultury)
Infobox Port Gdańsk w ramach projektu estetyzacji frontów wodnych Portu Gdańskiego

Wygraliśmy także konkursy architektoniczne na projekty parków rekreacyjnych i przestrzeni publicznej:

1. Park Centralny w Olsztynie

2. Planty miejskie w Olsztynie 

3. Estetyzacja frontów wodnych Port Gdańsk

Realizacja konkursów architektonicznych daje nam szansę, jeśli nasza koncepcja okaże się najlepsza, na projektowanie dużych i skomplikowanych inwestycji publicznych, które budują doświadczenie biura projektowego. Udało nam się zrealizować bardzo zaawansowane technologicznie, nowoczesne budynki użyteczności publicznej, które wpływają na wizerunek krajobrazu miejskiego. Sala teatralna i sala koncertowa w Suwałkach zlokalizowana obok aquaparku utworzyły nowe centrum sportowo – kulturalne miasta.

Olsztyńska Aquasfera to jedna z najbardziej nowoczesnych pływalni olimpijskich w Polsce. Dzięki zastosowaniu technologii ruchomego dna basen sportowy stał się wielofunkcyjny i umożliwia oprócz aktywności stricte sportowej organizowanie zajęć rekreacyjnych, nauki pływania, aerobiku wodnego, a nawet wydarzeń artystycznych. Na otwarciu Aquasfery wystawiono

Ważnym elementem naszego procesu twórczego jest kryterium umiarkowania. Tak dziś rozumiem innowacyjność: w świecie blichtru, krzyku i wyróżniania się na siłę  –  staramy się samoograniczać , z szacunkiem odnosząc się do otoczenia. Nie próbujemy na siłę tworzyć architektury ikonicznej. To umiarkowane podejście do projektowania najlepiej widać w naszym obiekcie Centrum Żeglarstwa Wodnego i Lodowego nad jez. Ukiel w Olsztynie: (zagospodarowanie brzegów jez. Ukiel zdobyło wiele architektoniczsncyh nagród w roku 2016 i 2017 – m.in. nagrodę SARP, Eurobuild, Srebrny Wawrzyn Olimpijski,  nagrodę Towarzystwa Urbanistów Polskich, Kryształową Cegłę i wiele innych)

Koncepcja urbanistyczna zagospodarowania brzegów jeziora Ukiel w Olsztynie – rejon Słonecznej Polany i Zatoki Miłej

W ramach projektu urbanistycznego i architektonicznego zaprojektowano obiekty przystani wodnej o funkcji bazy szkoleniowo – sportowej żeglarstwa wodnego i lodowego:

– główny budynek mariny o powierzchni użytkowej ok 1700m2. Jest to obiekt dwukondygnacyjny z funkcją dodatkową – mieszkalną ( jedno mieszkanie i 21 pokoi dwuosobowych) oraz tarasem na piętrze przy restauracji . Lokalizacja głównego budynku mariny daje możliwość oglądania z głównego ciągu pieszego i rowerowego panoramy miasta Olsztyna

– domki całoroczne dwuosobowe (+ 2) usytuowane na skarpie.

Forma architektoniczna stropodachu domków oraz ich zorientowanie w stosunku do stron świata („tyłem”na południe) daje możliwość umieszczeniu na nich w całości kolektorów słonecznych lub baterii fotowoltaicznych zaopatrujących w energię przystań.

– zespół hangarów na łodzie z warsztatem szkutniczym sytuowany częściowo pod ziemią z tarasami widokowymi na dachach (zaprojektowano zielone dachy z punktami widokowymi w postaci drewnianych decków)

– slip i pomosty cumownicze oraz rekreacyjne , w pobliżu slipu sytuuje się dźwig do wodowania łodzi

– budynek socjalny zlokalizowany w pobliżu zespołów domków

– plac manewrowy usytuowany przy wjeździe głównym

– parking na łodzie

Hotel w sąsiedztwie mariny

Ponadto zaprojektowano budynek hotelowy z 42 pokojami

dwuosobowymi ( 84 osoby) oraz parkingiem podziemnym Projektowany hotel posiada niezbędny dla niego program użytkowy z restauracją oraz salą konferencyjną. Kompozycyjna oś z tarasowym ciągiem pieszym integruje obiekt hotelu i mariny łącząc leśny staw z tarasami na hangarach przystani wodnej. Część hangarów na łodzie oraz pomostów przystani można przeznaczyć na potrzeby hotelu. Pomosty rekreacyjne, wypożyczalnia sprzętu wodnego , amfiteatr mogą stanowi c dodatkową atrakcję turystyczną dla gości hotelowych. W naszej ocenie zintegrowanie funkcji hotelowej z obiektami mariny jest celowe i uzasadnione ekonomiczne. Program funkcjonalny przystani wodnej, z restauracją , salami konferencyjnymi , centrum odnowy biologicznej, siłownią może z powodzeniem uzupełniać ofertę hotelu.

Zagospodarowanie terenów rekreacyjnych

Na terenie bezpośrednio sąsiadującym z hotelem usytuowano dwa zespoły rekreacyjne dla kamperów na około 25 i 20 miejsc oraz pole namiotowe na 50 namiotów. W sąsiedztwie tych zespołów zaprojektowano dwa obiekty socjalno – sanitarne. Przy leśnym stawie zaprojektowano boiska sportowe. W ciągach komunikacji wewnętrznej przewidziano niezbędną ilość miejsc postojowych dla samochodów. Zespoły kamperów , pola namiotowego i hotelu połączone są funkcjonalnie ciągami komunikacji pieszej i rowerowej . Bliskie sąsiedztwo projektowanych kameralnych plaż nad jeziorem Ukiel powiązanych ciągiem pieszym daje możliwość swobodnego z nich korzystania.

Na zachód od budynku głównego mariny, wykorzystując naturalne ukształtowanie terenu zaprojektowano w lesie tor saneczkowy o długości 340 m i ze spadkiem około 9%. Przy nim przewiduje się realizację urządzeń do sztucznego naśnieżania i mrożenia . Wszystkie główne ciągi piesze i rowerowe wraz z wyodrębnionymi przy nich w projekcie miejscami rekreacyjnymi w okresie zimowym, śnieżnym wykorzystywane będą do sportów i rekreacji zimowej. Kompleksowa realizacja zespołu przystani wodnej i hotelu umożliwi np. w formie partnerstwa publiczno – prywatnego pełną realizację przedstawionego w koncepcji zamierzenia inwestycyjnego.

Nowoczesna marina nad jeziorem Ukiel

Centrum Sportów Wodnych i Lodowych nad jeziorem Ukiel w Olsztynie to ośrodek żeglarski i jednocześnie jedna z najciekawszych marin w Polsce. Nowoczesna architektura nad jeziorem Ukiel zbiera świetne recenzje w środowisku żeglarskim jak i wśród mieszkańców Olsztyna i turystów. Budynki: marina oraz hangar są  wkomponowane  w otaczający krajobraz . Architektoniczne założenie realizuje ideę  jak najmniejszej ingerencji w naturalne ukształtowanie zalesionego wzgórza oraz wyeksponowania otwarć widokowych na jezioro Ukiel i panoramę Olsztyna. Obiekty stały się wręcz  częścią naturalnego krajobrazu. Indywidualnie zaprojektowano, widoczną od strony głównego wjazdu, piątą elewację budynku  – zielony dach z  roślinnością, głazami, tarasami i punktami widokowymi. W architekturze obiektów widać nienachalne nawiązania do form marynistycznych. Dynamiczne, pochylone, jasne ściany budynków przywodzą na myśl skojarzenia z fragmentami kadłubów jachtów. Architektoniczne formy bardzo dobrze komponują się z otaczającą zielenią. Odnosi się wrażenie jakby naturalny sosnowy las wręcz wyrósł na zielonym dachu mariny.

Budynek mariny z lotu ptaka

Amfiteatr pomiędzy mariną i hangarem

Zagospodarowanie terenów wokół przystani wodnej

W ramach zagospodarowania terenu wokół przystani wodnej zrealizowano ciągi piesze , ścieżki rowerowe oraz place rekreacyjne. Układ ścieżek jest ściśle zintegrowany z budynkami, na dachach których zaprojektowano drewniane tarasy z widokiem na panoramę Olsztyna. Nawierzchnię ścieżek stanowią płyty z betonu architektonicznego w jasnych odcieniach szarości swobodnie ułożonych na zielonej trawie. Ten oryginalny zabieg podkreśla integrację architektury i natury. Użycie betonu architektonicznego w elementach małej architektury jest charakterystyczne dla całego założenia – również w budynkach przewidziano realizację detali architektonicznych w tym materiale.

Amfiteatr

Pomiędzy budynkiem mariny oraz hangaru znalazło się miejsce dla amfiteatru z miejscami do siedzenia, głównymi schodami oraz zielenią. Wielopoziomowy plac stanowi główne wejście na teren mariny. Przed amfiteatrem zaprojektowano rozległy drewniany taras , który może pełnić funkcję sceny. Do wykończenia nawierzchni oraz małej architektury użyto desek z drewna egzotycznego i betonu architektonicznego wkomponowanych w zieleń.

Amfiteatr pomiędzy mariną i hangarem

Mała architektura – kamienie

Charakterystycznym elementem zagospodarowania terenu stały się ogromne kamienie, które „rozrzucono” na całym terenie mariny. Zabieg ten to nawiązanie do charakterystycznego elementu krajobrazu Warmii i Mazur – głazów narzutowych, które na przestrzeni lat inspirowały swą imponującą skalą, formą i kompozycją. Kamienie stały się ważnym, pełniącym różnorodną funkcję składnikiem całego założenia. Oprócz symbolicznego nawiązania do archetypu krajobrazu warmińskiego, pola kamieni stanowią także naturalną barierę przed niekontrolowanym wejściem w niepożądane strefy całego założenia .

Głazy przed hangarem na łodzie

Projekt mariny, przystani wodnej wraz z innymi obiektami nad jeziorem Ukiel w Olsztynie zdobył wiele prestiżowych nagród architektonicznych: nagrodę Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP za wybitne dzieło architektoniczne ( najlepsza przestrzeń publiczna ), nagrodę Eurobuild , nagrodę Kryształowa Cegła oraz wiele innych. Projekt architektoniczny zagospodarowania brzegów jeziora Ukiel został nominowany do nagrody Mies Van der Rohe oraz do nagrody Polityki. W ostatnich dniach autorów projektów w Olsztynie uhonorowano, przyznawanym co 4 lata, Srebrnym Wawrzynem Olimpijskim.